ساحل گفت: حرف اول و آخر : :?: یادمان باشد از امروز خطایی نکنیم :?: زانوهامو بغل کرده بودمو نشته بودم کنار دیوار الو ... الو ... سلام
تا که بودیم نبودیم کسی یادم باشد حرفی نزنم که به کسی بر بخورد
پیراهنی دارم از شن و ماسه
و گردنبندی از صدف و گوش ماهی
دلم میخواهد هر روز صبح
با نگاه خورشید آغاز شوم و با غروب خورشید به خواب روم
من نمی خواهم
کاغذی باشم برای دریا
تا هر وقت که دلش خواست
احساسش را با شن و ماسه روی آن بنویسد....
اما... همیشه در کنار دریا می مانم
و دوست دارم که
امواج دریا باز هم در آغوش من آرام بگیرند...
خدا را می توان نوشت
و از کتاب سبز زندگی? برگ های مناجات را ورق زد.
خدا را می توان کاشت
می توان در دل کاشت? و از سایه پهناور حضورش همه عمر را عاشقانه زیست.
از خدا می توان حرف ها گفت
و از شبنم رحمتش? شقایق وار تازه شد.
خدا را می توان کشید
میتوان عشق ورزید و به یاد داشت که :
اگر تنهاترین تنها شویم باز هم خدا هست و بر ما می تابد ...
:?: گر که در خویش شکستیم صدایی نکنیم :?:
:?: پر پروانه شکستن هنر انسان نیست ؛ :?:
:?: گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم :?:
:?: یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم ؛ :?:
:?: وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم :?:
:?: یادمان باشد اگر خاطرمان تنها ماند ؛ :?:
:?: طلب عشق زهر بی سر و پایی نکنیم ... :?:
دیدم یه سایه افتاد روم
سرم رو آوردم بالا
نگاه کرد تو چشمام، از خجالت آب شدم
تمام صورتم عرق شرمندگی پر کرد
گفت:تنهایی
گفتم:آره
گفت:دوستات کوشن؟
گفتم: همشون گذاشتن رفتن
گفتی: تو که می گفتی بهترین هستن!
گفتم:اشتباه کردم
گفتی: منو واسه اونا تنها گذاشتی
گفتم:نه
گفتی:اگه نه،پس چرا یاد من نبودی؟
گفتم:بودم
گفتی:اگه بودی،پس چرا اسمم رو نبردی ؟
گفتم:بردم، همین الان بردم
گفتی:آره،الان که تنهایی،وقت سختی
گفتم:.....(گر گرفتم از شرم-حرفی واسه جواب نداشتم)
-سرمو اینداختم پایین-گفتم:آره
گفتم:تو رفاقتت کم آوردم،منو بخش
گفتی:ببخشم؟
گفتم:اینقدر ناراحتی که نمی بخشی منو؟ حق داری
گفتی:نه! ازت ناراحت نبودم! چیو باید می بخشیدم؟
تو عزیز ترینی واسم،تو تنهام گذاشتی اما تنهات نذاشته بودمو نمی ذارم
گفتم:فقط شرمندتم
گفتی:حالا چرا تنها نشستی؟
گفتم:آخه تنهام
گفتی:پس من چی رفیق؟
من که گفتم فقط کافیه صدا بزنی منو تا بیام پیشت
من که گفتم داری منو به خاطر کسایی تنها می ذاری که تنهات می ذارن
اما هر موقع تنها شدی غصه نخور،فقط کافیه صدا بزنی منو
من همیشه دوست دارم،حتی اگه منو تنها بزاری،
همیشه مواظبت بودم،تو با اونا خوش بودی،منو فراموش کردی تو این خوشی
اما من مواظبت بودم،آخه رفیقتم،دوست دارم
دیگه طاقت نیاوردم،بغض کردمو خودمو اینداختم بغلت،زار زدم،گفتم غلط کردم
گفتم شرمنده ام،گفتم دوست دارم،گفتم دستمو رها نکن که تو خودم گم بشم
گفتم دوست دارم...
گفتم: داد می زنم تو بهترین رفیقیییییییییییییییی
بغلت کردم گفتم:تو بن بست رفیقی
یک کلام،خدا تو بهترینی
کسی اونجا نیست ؟؟؟
مگه اونجا خونه ی خدا نیست ؟
پس چرا کسی جواب نمیده ؟
یهو یه صدای مهربون بگوش کودک نواخته شد! مثل صدای یه فرشته ...
- بله با کی کار داری کوچولو ؟
خدا هست ؟ باهاش قرار داشتم، قول داده امشب جوابمو بده
- بگو من میشنوم
کودک متعجب پرسید : مگه تو خدایی ؟ من با خود خدا کار دارم ...
- هر چی میخوای به من بگو قول میدم به خدا بگم
صدای بغض آلودش آهسته گفت یعنی خدام منو دوست نداره ؟؟؟
- فرشته ساکت بود. بعد از مکثی نه چندان طولانی گفت نه خدا خیلی دوستت داره. مگه کسی میتونه تو رو دوست نداشته باشه؟ :!: :!:
بلور اشکی که در چشمانش حلقه زده بود با فشار بغض شکست و بر روی گونه اش غلطید و با همان بغض گفت : اصلا اگه نگی خدا باهام حرف بزنه گریه میکنما ...
بعد از چند لحظه هیاهوی سکوت شکسته شد :
ندایی صدایش در گوش و جان کودک طنین انداز شد : بگو زیبا بگو. هر آنچه را که بر دل کوچکت سنگینی میکند بگو ...
دیگر بغض امانش را بریده بود بلند بلند گریه کرد و گفت : خدا جون خدای مهربون، خدای قشنگم میخواستم بهت بگم تو رو خدا نذار بزرگ شم تو رو خدا ... چرا ؟ ولی این مخالف با تقدیره. چرا دوست نداری بزرگ بشی؟
آخه خدا من خیلی تو رو دوست دارم قد مامانم، ده تا دوستت دارم. اگه بزرگ شم نکنه مثل بقیه فراموشت کنم؟ نکنه یادم بره که یه روزی بهت زنگ زدم ؟ نکنه یادم بره هر شب باهات قرار داشتم؟ مثل بقیه که بزرگ شدن و حرف منو نمی فهمن. مثل بقیه که بزرگن و فکر میکنن من الکی میگم با تو دوستم. مگه ما با هم دوست نیستیم؟ پس چرا کسی حرفمو باور نمیکنه ؟ خدا چرا بزرگا حرفاشون سخت سخته؟ مگه اینطوری نمی شه باهات حرف زد ؟!
خدا پس از تمام شدن گریه های کودک : آدم ، محبوب ترین مخلوق من ، چه زود خاطراتش رو به ازای بزرگ شدن فراموش میکنه ، کاش همه مثل تو به جای خواسته های عجیب من رو از خودم طلب میکردند تا تمام دنیا در دستشان جا میگرفت. کاش همه مثل تو مرا برای خودم و نه برای خودخواهی شان میخواستند. دنیا خیلی برای تو کوچک است ... بیا تا برای همیشه کوچک بمانی و هرگز بزرگ نشوی ...
و کودک کنار گوشی تلفن، درحالی که لبخندی شیرین بر لب داشت در آغوش خدا به خوابی عمیق و شگفت انگیز فرو رفته بود .. :?: :?: :?:
همواره تنهاییم
تنها در این زندان
تنها در این محبس
این خانه ی ویران
همواره تنهاییم
تنها در این خانه
تنها در این وهم
میراث کاشانه
همواره تنهاییم
تنها در این تردید
جایی که دیو شب
پروانه را دزدید
همواره تنهاییم
در جمع یاران هم
در یک کویر خشک
در زیر باران هم
همواره تنهاییم
وقتی که می آییم
وقتی که دستان را
بر سنگ می ساییم
همواره تنهاییم
در این نفس تنگی
در قلب یک بن بست
مدهوش دلتنگی
همواره تنهاییم
وقتی که در خوابیم
وقتی که در شب ها
همراه مهتابیم
همواره تنهاییم
اما نمی مانیم
با اینکه رمز شب ، ها را نمی دانیم
همواره تنهاییم
تنها تر از مهتاب
تنهاتر از رویا
تنها تر از یک خواب
همواره تنهاییم
تنهاتر از خورشید
همچون ستون های
یک تخت جمشید
همواره تنهاییم
همچون خدای خویش
تنها تر از تنها
همچون شب درویش
همواره تنهاییم
وقتی که در خاکیم
وقتی گرفتار
دستان ناپاکیم
همواره تنهاییم
چون پروانه شب
یک جا نمی پاییم
زیرا که در ابهام
دنبال معناییم ...
کشت ما را غم بی هم نفسی
تا که خفتیم همه بیدار شدند
تا که مردیم همگی یار شدند
قدر آن شیشه بدانید که هست
نه در آن موقع که افتاد و شکست
نگاهی نکنم که دل کسی بلرزد
خطی ننویسم که آزار دهد کسی را
راهی نروم که بیراه باشد
یادم باشد که روز و روزگار خوش است
همه چیز روبه راه و بر وفق مراد است و خوب
تنها دل ما دل نیست
یادم باشد در برابر فریاد ها سکوت کنم و در برابر تیرگی ها نور بپاشم
یادم باشد جواب کین را با کمتر از مهر و جواب دورنگی را با کمتر از صداقت ندهم
یادم باشد سنگ خیلی تنهاست!
یادم باشد با سنگ هم لطیف رفتار کنم ...
مبادا دل تنگش بشکند!
یادم باشد برای درس گرفتن و درس دادن به دنیا آمده ام ...
نه برای تکرار اشتباهات گذشتگان!
یادم باشد زندگی را دوست دارم
یادم باشد هر گاه ارزش زندگی از یادم رفت در چشمان حیوان بی گناهی که به سوی قربانگاه می رود
زل بزنم...تا به مفهوم نبودن پی ببرم.
یادم باشدبا گوش سپردن به آواز شبانه ی دوره گردی که از سازش عشق می بارد.
.می توان به اسرار عشق پی برد و زنده شد!
یادم باشد معجزه ی قاصدک ها را باور داشته باشم!
یادم باشد گره دلتنگی هر کسی تنها با دستان خودش باز می شود...!
تو به من خندیدی و نمی دانستی
من به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدم
باغبان از پی من تند دوید
سیب را دست تو دید
غضب آلود به من کرد نگاه
سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک
و تو رفتی و هنوز،
سالهاست که در گوش من آرام آرام
خش خش گام تو تکرار کنان می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چرا باغچه کوچک ما سیب نداشت
.............................
جواب زیبای فروغ فرخ زاد
من به تو خندیدم
چون که می دانستم
تو به چه دلهره از باغچه همسایه سیب را دزدیدی
پدرم از پی تو تند دوید
و نمی دانستی باغبان باغچه همسایه
پدر پیر من است
من به تو خندیدم
تا که با خنده تو پاسخ عشق تو را خالصانه بدهم
بغض چشمان تو لیک لرزه انداخت به دستان من و
سیب دندان زده از دست من افتاد به خاک
دل من گفت: برو
چون نمی خواست به خاطر بسپارد گریه تلخ تو را ...
و من رفتم و هنوز سالهاست که در ذهن من آرام آرام
حیرت و بغض تو تکرار کنان
می دهد آزارم
و من اندیشه کنان غرق در این پندارم
که چه می شد اگر باغچه خانه ما سیب نداشت
| Design By : Pichak |
LinkDump
