از دریا پرسیدم:که این امواج دیوانه ی تو از کرانه ها چه میخواهند؟
چرا اینان پریشان و در به در سر بر کرانه های از همه جا بی خبر می زنند؟
دریا در مفابل سوالم گریست! امواج هم گریستند...
آن وقت دریا گفت: که طعمه ی مرگ تنها آدمها نیستند امواج هم مانند آدمها می میرند و
این امواج زنده هستند که لاشه ی امواج مرده را شیون کنان به گورستان سواحل
خاموش می سپارند!
نوشته شده در چهارشنبه 89/4/2ساعت
6:47 عصر توسط بهناز نظرات ( ) |
| Design By : Pichak |
LinkDump
